Twee keer op één avond dat iemand geen plaatje had, het was ongelooflijk! Ik had het nog nooit meegemaakt. Eerst Edwin, hij gooide zo al z’n kaarten open op tafel. Hij had ze nog maar net! Ik had mijn kaarten amper bekeken en hoppakee, hatseflats daar lagen ze. WAT? Wat doe je nou? Ik had een aas in m’n handen…NEEeeeeee. Maar ja, toch. En zo’n moment beleefde Sjakie deze avond dus ook, het was niet te bevatten hoe het universum werkt.
De tafels waren vlot bezet. Jan wilde wel meedoen om het aantal even te maken en tussendoor serveerde hij ook nog hapjes! Wie zegt dat een man geen twee dingen tegelijk kan? Het was een gezellige avond met ruimte om te zeggen hoe het met je gaat. Ik wil niet teveel over Willy zeggen, want dan vernietigd ze mij bij een volgend potje kaarten, maar ik was blij dat ze er was met Fré. Er waren ook mensen niet, maar dat was goed, want niet iedereen kan er zijn, anders ben je overal en natuurkundig gezien is dat vooralsnog onmogelijk. Ik houd de optie open dat men dat in de toekomst wel kan. De mensen die overal willen zijn, zijn de mensen met FOMO (fear of missing out – bang daj iets mist).
Genoeg daarover, er moet een wasmachine uitgepakt worden, anders klopt de wereld niet. Jan Jeep is oom geworden in Oostenrijk, wat een verhaal is dat! Iets te vroeg, maar gelukkig iedereen gezond! Hij zal het u misschien in geuren en kleuren vertellen.
Waar waren we? Oh ja, Emiel en ik klaverjasten vroeger in de kantine van het Alfa college in Hoogeveen. Dat én de frikandelbroodjes waren het enige positieve aan die school. Plus dat ik m’n boekhoud diploma bij een pakje boter kreeg, daarvoor ben ik Wim Stevens nog steeds dankbaar!
De avond besprak de fusie tussen neus en lippen door en het feit dat er zoveel wedstrijden waren afgelast de volgende dag. Ik heb het gevoel dat ik nog iets moois vergeten ben…oooh ja, ik weet nu eindelijk waar dat vakje voor is op het scoreformulier waar PIT bij staat. En Edwin stimuleerde me om het hoofdrekenen weer te proberen in plaats van te spieken bij de antwoorden rondom de scores. Er schuilt een geboren leraar in hem. Niek was de winnaar van de avond en zijn broertje Harjan sloot de rij glimlachend af. Er was gebak en vlees voor iedereen. Ik mocht weer thuiskomen want ik had een stukje ossenhaas en Ierse biefstuk in de pocket! Och en dan heb ik nog niet eens verteld over de workshop van Joost&Sjakie over het afhandig maken van een blaffer bij een boef die de trap op komt lopen in m’n huis terwijl ik hem van links bespring uit onze slaapkamer en hem met een rechtse de trap af laat donderen om hem daarna met m’n katapult te belagen met over datum hazelnoten (als die over datum kunnen zijn). Het was me het avondje, gelukkig reed de trein en tot de volgende keer: 24 maart.