Allereerst de scheidsrechters van dienst zaterdag 7 april:
VR1 : Jan Eising
JO19-1: J. Zijl (KNVB)
JO19-2: Joost van het Reve
JO15-1: Johan Schutten
JO15-3: Albert Zuring
JO13-1: Sander Wubs
JO11-1: Roy Woltinge
JO11-2: Julian Stel
JO11-4: R. vd Berg

Lees je twee weken geleden in de krant dat de griepgolf eindelijk ten einde loopt. Daar ben ik mooi bij langs gekomen denk ik nog, maar dat had ik beter niet kunnen denken. Na een avondje theater in Emmen, Pink project bezocht, slaat ie in alle hevigheid toe. Voor de trouwe lezers: excuses voor een week geen “van het……” Een prachtig theater overigens. Zeker een aanwinst voor de regio. Parkeren voor de voordeur en dat voor niks, waar vind je dat nog?

Zaterdag jl. toch maar es weer richting Noord/West geweest. Het vlaggenschip maakt een moeilijk seizoen door. En dan komt Hoogeveen op bezoek, de koploper. “Op een veld dat het predicaat hoofdveld niet dragen mag” of woorden van die strekking hoor ik bij het verslag van Hoogeveen TV. Tja vv Hoogeveen, er wordt tegenwoordig ook nog op gewoon gras gespeeld, en gezien de wekelijkse bezetting van Noord/West is het niet zo gek dat er nogal wat gebruikerssporen zichtbaar zijn. En dat zal best even wennen zijn. Met passie en strijd (soms wel es iets te veel….) werd de koploper met 0 punten richting Hoogeveen gestuurd. En dan nu morgen (dinsdag) op de Havelterberg met eenzelfde tomeloze inzet de drie punten meenemen naar Beilen. Succes!

Ooit in het begin van mijn scheidsrechters carrière een wedstrijd van FDS (Fit Door Sport) gefloten, destijds acteerde het vlaggenschip in de kelder van het amateurvoetbal, toen de zesde klasse. Hetgeen mij bij gebleven is de kleedkamer van de scheids: een “hok” met meer ramen dan muren en veel te kleine gordijnen voor die ramen. Een ander bijzonderheid van het sportpark is de ligging, zoals gememoreerd op de Havelterberg, en wel op de flanken ervan. Een van de bestuursleden destijds wist mij te vertellen dat het “sproeien” wel op een heel bijzondere manier plaatsvond: de slangen worden op het hoogste punt gelegd en zo loopt het water vanzelf naar beneden. Met ander woorden: de ene helft speel je bergop en de andere bergaf. De wedstrijd duurde toen maar zo’n 20 minuten: een speler, net hersteld van een schedelbreuk werd weer geraakt aan zijn hoofd: enorme schrik. Gelukkig is het achteraf goed afgelopen maar zo’n wedstrijd op zo’n bijzonder plaats blijft je altijd bij. Ook al is het een jaar of 15 geleden.

Albert Gerding
06-41104773