Fietsen door ons dorp was een beetje nostalgisch voor me na m’n treinreis. ‘Moi. Moi! Moi.’ De één na de ander begroette ik enthousiast. Maarten de B. liet lekker de hond uit, Berry gaf me het vlees mee (daarvoor dank!) en de moeder van Sjakie liep kalm aan het dorp in.
Jeep&Edwin waren afwezig vanavond, maar de sponsoren Forsenta waren aanwezig. Er was één ‘stilzitter’. Ronde één begon direct vol spanning en sensatie door een afsluitende 4Koningen roem van 100 punten. De trend was gezet en opeens had ik dankzij Sjoerd meer dan 1700punten. Zeker was ik Ab&Sjakie daar ook dankbaar voor, maar Sjoerd tilde m’n niveau omhoog. De man leest elke slag en weet wat er tot het einde toe in het spel zit. Gelukkig wist ik hem soms te verrassen, hoewel dat niet altijd in ons voordeel was. JvhRe was ook weer vd partij en prijskaarters pikte hij er direct uit. Prijskaarters, alsof die aanwezig waren. Ik voelde mij wel een rijker man toen de avond voorbij was. Dat kwam een beetje door de drie paar Fit Boys sokken uit de gevonden voorwerpen bak, maar voornamelijk door alle ervaringen van de avond: in ronde drie ontdekte ik dat we wél naar het toilet konden, maar dan bij de dames, dus wel de toiletbril naar beneden. Sjakie gaf aan dat twee dames hadden beloofd te komen kaarten, maar ze waren niet op komen dagen. Gelukkig nam Willie de honneurs waar en zij nam je soms terloops te grazen met haar troeven. Vooral als je het niet verwachtte.
Toen was het tijd voor de verlotingen. Wilmer deelde mee dat z’n vrouw over een dikke week uitgerekend was. Als u dit leest, zijn ze nog iets dichterbij het ouderschap. Een hele nieuwe wereld staat ze te wachten en wie daar geen ervaring mee heeft, die kan zich een gelukkig mens prijzen. Dat kan, maar misschien ook niet. Daar heb je bijna niks over te zeggen en zo is het net als met de kaarten die je krijgt. Het is een geluksspel soms, soms ook niet.
Het is dom ouwehoeren, een blik drinken of een 2punt0. Bier of water. Het is een spelletje dat soms meer lijkt te zijn. Het is dankbaar vertoeven in elkanders gezelschap. Ab was er ook weer en z’n dochter is getrouwd. Wat mooi!
‘Wordt de score ook bijgehouden?‘ vroeg iemand en Joost verdacht hem ervan een prijskaarter te zijn. ‘Jazeker, als je die wilt weten moet je bij Niek zijn.‘ Niek woont sindskort weer in Beilen, Kampen kon hem niet genoeg bekoren tijdens covid tijden. Welkom thuis Niek! Fijn dat we er weer waren, de volgende klaverjas avond is vrijdagavond 28 oktober!
