Ik hoorde iemand roepen: “veel plezier!” Dat kan er maar één wezen… begroette Arjan Schepel mij met een glimlach, terwijl hij met het 4e naar Nieuw Balinge fietste. Het was weer zaterdag, een mooie nazomerse dag. De zon scheen, de gewone korte broek kon aan, het was schitterend. Wat ook verbazingwekkend mooi was, is het feit dat de Rooie Dakhaas heeft leren whatsappen (de wonderen zijn de wereld nog niet uit). Om 6.36 uur diezelfde ochtend berichtte hij mij – ‘Mooi verslag in het voetbalblad, ik heb er net van genoten.’ Wat een lieve jongen. Het beloofde bijzonder te worden.
In de kantine verzamelden we, dat is de plek waar het gedonder begint, en eindigt. Bij deze, voordat ik het vergeet, wil ik vragen of er twee personen zijn die de kantinedienst op zaterdagochtend 1 november van Sjakie en mijzelf kunnen overnemen? Wij ruilen graag voor een woensdagavond. Het is beter voor de kantine omzet, en een ieders humeur dat wij niet ’s ochtends lastig gevallen worden. Dit is een serieus verzoek, wij horen graag van u.
Het tweede speelde ook thuis om half drie, en hun aanwezigheid creëerde een gezellige sfeer. Al die bekende gezichten. Alsof je op school komt, en niet kan wachten tot het pauze is om met elkaar buiten te spelen. Eerst moest de pauze echter verdient worden. We kleedden ons om. Ebbie droeg zijn wegwerpcamera bij zich, en hoopte dat de Hema zijn rolletje snel kon ontwikkelen na de wedstrijd, zodat hij alle foto’s 1 voor 1 kon inscannen op zijn pc. Hij wilde ze opladen op Vaasboek. Sander van de Woud offerde zich ditmaal op om het doel te verdedigen. Frans was helaas niet beschikbaar. Net als Sebas, Ruben, Rick, Berjon, Andre, Dennis, Jurjen, Wilmer, en Bert. Gelukkig kregen wij Arjan Brouwer en Arjan Keizer tot onze beschikking om hen te compenseren. Gezellig, bedankt mannen! De sfeer was ontspannen, en de kleedkamer praat was 16+. Alex was er immers weer bij. Maarten had moeite om de praat aan te horen, hij was een beetje preuts. Andre kwam kijken de eerste helft, en het voetbal was fantastisch om te zien!
Jan Willem had de poppetjes weer op de juiste plek gezet, en onder zijn tactisch toeziend oog, dartelden we over het veld. De bal ging vloeiend van voet tot voet, maar niet elke keer de juiste voet. ‘Ja…daar had ik moeten lopen,’ dacht ik bij mezelf, als Edwin op een steekbal loerde. Het was veel te benauwd om veel te lopen, en liever koos ik m’n momenten. Het speet me soms wel dat ik ‘daar’ niet liep, dan had hij met nog meer passjes kunnen strooien. Op een gegeven moment durfde ik echter niet meer die gaten in te lopen, ik verknooide de mooiste kansen. Gelukkig deed ik wel een schaar, alleen deed de keeper niet wat hij zou moeten doen, namelijk erin trappen. Vanaf de zestien waagde ik later toch een weergaloos schot. Knoeterhard verliet hij mijn voet. Zo hard dat de bal er last van had, en van de pijn begon hij te strompelen richting de hoek. Hij ging recht op een tegenstander af, welke van angst opzij stapte. De keeper die achter hem stond, zag dit niet aankomen, en de bal hopte tussen zijn grabbelende vingers door. ‘NEEEeehee,’ echode het over de velden. 1 tegen 0. Bert klapte en joelde vanaf de zijkant. Jan Willem bracht hem tot bedaren. Het tweede doelpunt was van een nog grotere schoonheid. Brouwer zette de aanval vanaf linkshalf op. Hij speelde de spits in, vloog vervolgens zelf de hoek in, en voordat hij de bal terugkreeg, keek hij wie er mee liep. Het was Lucky Luke, en Arjan zette perfect op hem voor. Lucky Roijinga schoot met scherp, keeper kansloos – 2 tegen 0. Edwin zijn meegereisde vrouwelijke fans haalden de pompoms tevoorschijn, en ze deden een ingestudeerd dansje. Bert wilde graag meedoen, maar Andre en Jan Willem hielden hem tegen. De uitstekende arbiter floot, het was rust. Jeroen had heel wat afgeschoten, hij was al aan zijn vijfde wegwerpcamera toe.
‘Alex, houd jij een hele tweede helft vol?’ ‘Natuurlijk!’ antwoordde hij kordaat. Profetische woorden. De tweede helft mocht ik vanaf de zijlijn toekijken, en dat beviel mij uitstekend. Toekijken hoe anderen hard werken is een hobby van me. De zon scheen, en Marijn vlagde uit de kunst. Geen wolkje aan de lucht. Sander stond in de spits, en hij zei achteraf: ‘Alles ging goed, inpassen, kaatsen, één tweetjes, diepgaan, voor de goal komen, poseren voor de camera. Alles!’ Met zijn pre assist, stond hij aan de basis van onze derde goal. Sjakie werd door Edwin de hoek ingestuurd. Sjakie zwengelde om de tegenstander te laten zien hoe je dat doet. Één man, twee man, drie man, voorzet? De keeper dacht van wel, zo ging het namelijk al drie keer eerder, dus hij dook om de voorzet te onderscheppen. ‘Grapje,’ dacht Sjakie, en hij scoorde in de korte hoek. 3 – 0. ‘Pre assist in the pocket! Die noteer ik in m’n schriftje,’ dacht Sander. Jan Willem mistte Andre deze helft, en Bert maakte er dankbaar gebruik van. Hij danste de sterren van de hemel met alle fans.
Aan de zijkant vergezelde Dennis ons ook na zijn werk, en hij aanschouwde alles op z’n Bartjes. ‘Regen? Regen!!’ Potverdrie wat overkwam ons nou? Als donderslag bij heldere hemel vielen de druppels uit de lucht. Alle fans verscholen zich in de bosjes, en ze vormden een ideaal doelwit om kontje op te rossen, wat ik dus dankbaar deed. Marijn, de nietsvermoedende grens, roste ik van dichtbij op z’n kontje. Hij wist niet wat hem overkwam. Ik vermaakte mij wel aan de zijkant. Plots zag ik een dame in nood, en dus wierp ik mezelf op als menselijke paraplu. Het afwachten op beter weer bleek tevergeefs, we staakten de wedstrijd. 154 keren had Jeroen geschoten, hij vluchtte naar de Hema.
Wederom drie punten voor het Driede (de laatste 25 minuten hoeven niet meer ingehaald te worden begreep ik), en we eindigden de dag, waar het begon. In de kantine. Het was een fijne dag. Michel ‘Indische cake’ Lindemulder haalde Bert nog even van het veld. Die stond daar nog steeds te dansen in een wet T shirt contest. Aan de drinktafel deden veel jongens een ‘Robbert Dijkemaatje’ (een oud gezegde dat staat voor – spelen met je mobiele telefoon). Andre werd digitaal in de luren gelegd en dit leverde veel plezier op. Wat ik je brom, een bijzondere dag. Oh ja, niet vergeten – 1 november kantinedienst ruil!
