Het driede van de F-jes

4 oktober 2014
de Webmaster

Gelukkig hebben de F3-tjes een leeftijd waarbij ze snel over teleurstellingen heenstappen. Dat er de vorige keer niet gespeeld kon worden was alweer vergeten. Deze keer zouden we thuis spelen. Nu was het alleen nog nodig dat de tegenstander op tijd was. De tegenstander was SJO ZVC’14. Ja, het duurt even voordat je die naam vloeiend uut de bek kriegt. Onthouden voor langere tijd, doe ik die naam al helemaal niet.

Wat wel een puntje was, er was geen scheidsrechter beschikbaar. De leider zou die taak op zich moeten nemen.
De mama van Mylan was zich al aan het verkneukelen (ja het is een woord) bij het idee dat ik met mijn slippertjes en fluit in de mond de wedstrijd ging leiden. Gelukkig hebben we ook Erwin als leider en hij ziet er veel stoerder uit met fluit in de mond. Als het moet zal ik fluiten, maar dan pas na een paar glaasjes (Sinas).Tiemo zat er wel een beetje mee dat papa de scheidsrechter zou zijn. Dan kon hij niet tegen de scheidsrechter klagen. Zoiets doe je niet tegen je eigen vader. Stel je voor dat je als straf geen tv mag kijken. Ik heb Tiemo uitgelegd dat het niet de bedoeling is dat je tegen de scheidsrechter gaat klagen. Alleen de aanvoerder mag uitleg vragen aan de scheidsrechter en hij was deze keer toch de aanvoerder niet. Dat doen de jongens om en om. Deze keer was Mohammed de aanvoerder en ik heb hem gevraagd om flink tegen deze scheidsrechter te klagen. Er natuurlijk wel bij verteld dat het een grapje was. Voordat ik van Albert op mijn kop krijg.

Teun werd uitgeleend aan F2 omdat zij te weinig spelers hadden. Reserveleider Herwin, papa van Teun ging dan ook maar hem naar de wedstrijd van F2. Trainer Mark bleek zaterdagochtend niet fit. Dus met een uitgedunde bezetting waren we paraat voor de wedstrijd tegen je weet wel hoe ze ook weer heten. We hadden er zin in. Weer een prachtige dag, laatste wedstrijd gewonnen, veel F3 fans langs de kant en zelfs iemand die een speciaal “ik ben een F3 fan” t-shirt had gemaakt. Het kon niet mis gaan. Appeltje, eitje.

Oeps. De tegenstanders waren wel een stukje groter en ook ouder. Die jongens hadden al veel meer geleerd.
Het driede van de F-jes liet zich niet kennen. Maar toen de doelpunten van de tegenpartij ze om de oren vlogen, vonden ze het toch wat minder worden. Los van elkaar bedachten ze een andere tactiek. In plaats van telkens een “mannetje” te zoeken, gingen ze bij elkaar staan. Als SJO een hoekschop nam, stond F3 bijna helemaal in het doel. Hierdoor kon keeper Dylaro de bal niet meer zo goed zien en werd het keepen nog moeilijker. Het werd snel 0-8 en toen opeens…………….kwam daar als een duveltje uit een doosje…..Mylan. Hij scoorde de 1-8. Vorige wedstrijd maakte hij zijn eerste doelpunt en dat smaakte naar meer.
Met een stand van 1-9 gingen we de rust in.

Er werd veel gepraat over het verschil tussen de teams en dat dat niet zo leuk was. Erwin heeft ze verteld dat ze zich niet hoefden te schamen. Ze speelden heel erg goed en gewoon doorgaan. Kjell ging nu keepen en het tactiekje “mannetje” zoeken werd nog even geroepen. Dat bleef hangen. De tweede helft ging dat beter en ik hoorde zo af en toe een drietje roepen: “mannetje” zoeken. Uiteindelijk werd het 1-15, waarbij ook de leiders van SJO aangaven dat het eigenlijk helemaal niet leuk is als er zo’n groot niveau verschil zit tussen twee teams in een wedstrijd.
Volgende week weer een nieuwe kans. Dan gaan we naar Hijken. Eeeeeennnnn de week daarna gaan we Smilde dat beloofde poepie laten ruiken.

Goeie en leuke volgende wedstrijden allemaal!!!!!!

Kitty