Japie maakte mij bang voor de wedstrijd, dat ik meer dan 60% m’n best moest doen. Dat idee schuwde ik. Hij had verhalen gehoord en vertelde deze door en ‘zo worden halve waarheden heel’ zei Streetwise Joost.
In de kleedkamer zei Wilmer dat hij beter eerst z’n lenzen in had kunnen doen en daarna z’n handen met tijgerbalsem in had kunnen smeren. Andersom bleek geen fijn gevoel. ‘Oh ja,’ dacht ik… Daar stond ik met m’n handen vol tijgerbalsem en de urgentie voor de grote boodschap. Toch ga je dan hé. Misschien heeft Johnny Cash naar aanleiding hiervan z’n nummer Cry Cry Cry geschreven! ‘ werd er benoemd. ‘Ja of het nummer Hurt,’ zei iemand. Het verbaasde mij dat de jonkies op de hoogte was van z’n oeuvre. De sfeer was mooi en werd alleen maar mooier toen Marijn het woord nam na de wedstrijdbespreking. ‘Mannen, ik mag dan klein van stuk zijn, maar wat ben ik gezegend met grote ballen! COHONES. Ik heb weer raak mogen schieten, het is ons gegund, we verwachten een tweede.’ Wat een mooi nieuws, de rest van de dag stond in zijn teken.
De eerste twintig minuten waren onwerkelijk. Je hebt wel eens dingen in gedachten. Zus en zo zou het moeten, maar het lukte ditmaal ook! Vijf nul stonden we voor binnen twintig minuten. Terwijl zij de eerste kansen hadden gehad. We bleven rustig en iedereen voetbalde naar z’n eigen kwaliteiten. Maarten schakelde z’n man uit, Beer stond de eerste helft verdienstelijk op de goal, Rienk deed op linkshalf ook wat hij moest doen en Robin was de beste ausputzer die je kon wensen. Overal was hij en dat was rustgevend. Als je kunt bouwen op je verdediging, dan maak je je geen zorgen. Jarno was ook op z’n plek en hoewel een stille kracht, hij deed het fantastisch. Ik mocht in de spits staan en observeerde ieder z’n rol. Dat was heel fijn om te zien. BSVV roemen wij om hun spel. Ze bleven kalm en speelden hun partij. Ze waren een prettige tegenstander. Geen schopperij waartoe andere teams zich bij zo’n achterstand beroepen. Nee, wijsheid en zelfkennis regeerden. Bedank jullie wel! Oprecht. Na twintig minuten kwam Koskamp aanzetten aan de zijlijn en toen werd er niet meer gescoord. Al het mooie van de eerste helft had hij gemist. Marijn die z’n roze wolk verzilverde met twee goeie goals, z’n vrije bal was formidabel. ‘Jammer dat niemand die zag,’ zei hij tegen z’n vriendin. Tja, vrouw en kind lagen toen op bed. Gelijk hadden ze.
Berry zou zomaar man van de wedstrijd kunnen zijn. Verdedigend sterk, aanvallend aanwezig. Automatismen worden op de training geoefend en vandaag zochten we elkaar ook. Heel fijn zo’n man achter de spitsen. Memmen scoorde de vijf nul op een assist van Marijn, hij loopt één op één. Marijn z’n wolk was verzadigd, wissel.
Toch wil ik niet voorbij gaan aan m’n eerste goal, hoezeer bescheidenheid de mens ook siert. Ik heb de opdracht om zakelijke/degelijke goals te maken. Edwin plaatste mij een seizoen geleden van laatste man naar de spits met die opdracht. Degelijk zijn en daarna spelen. Als ik voor de goal verschijn, hoor ik zijn stem in m’n hoofd. ‘Degelijk!’ of ‘80%’ zegt die stem dan. Maar m’n voeten doen wel eens wat anders, dat zijn ze gewend. Zo doemde ik op rechts op, de zestien in, de keeper kwam uit en ik wist al wat m’n voeten wilden – een stiftje. ‘Maar dat moet dan wel goed gaan, anders krijg ik op m’n donder.’ Gelukkig luisterden m’n voeten, zo in de verre hoek. Joepie. Mooie goal, excuus, geen degelijke.
Berry kon uiteraard niet achterblijven en in de tweede helft lobde hij de bal op één vierkante meter drie keer over een verschillende tegenstander en tikte toen de bal binnen. ‘Berry scoort via carambole,’ noteerde Marijn aan de zijlijn. Maarten de B kreeg het vanaf toen ook op de heupen en begon zelfs hakjes te doen! Iedereen was vandaag top, Robin en Wilmer speelden een dijk van een wedstrijd. Wilmer kon wel janken, maar dat kwam helaas door z’n springers knie. Wissel. Robin scoorde met een panna, helaas was dat in eigen goal, wissel. Jarno keepte de tweede helft en deed dat fantastisch! Een ieder stond verbaasd te kijken naar z’n talent. Hij beulde LOS als Harrie Doornbos
en ving hem ook nog. Maar eigenlijk wist iedereen, de tweede helft was de BOEM BOEM BOOIMAN SHOW. Z’n fans inclusief trouwe viervoeter zaten er klaar voor aan de zijlijn. Michael ploegde, sjouwde en scoorde (assist Berry)! Hij schoot even later machtig tegen de lat. In een volgende actie eiste hij een penalty op, maar omdat de overtreding die daaraan vooraf ging buiten de zestien begon, had de scheids geen penal mogen geven (aldus Streetwise Joost). Dat wist Michael en daarom schoot hij sportief op de handen van de keeper. Zijn grote hart gunde de mannen uit Bovensmilde ook nog een kans, daar was Robin het dus mee eens en 8-1 werd de eindstand.
De derde helft toonde de uitstekende samenwerking tussen de beide verenigingen. Ons bestuur had overlegt dat Beilen de kantine wel los mocht doen en dat wij de onze zouden sluiten. Tja, wat is wijsheid. Moi!
Alfons Pot
