(Foto’s: Ria de Vries)
De Auto Beilen-/DS Reclame-/Autoschade Bazuin-equipe van trainer/coach Alex Padding leverde, volgens teammanager Martin Datema, een wanprestatie. Door het redden van de 3e klasse vorige week was de boog, die weken vol op spanning had gestaan, niet meer vol op spanning en bleven de geblesseerden nu ook echt langs de kant. Bij rust was het al 3 – 0 voor SVN’69, dat zelfs thuis met 3 – 1 won van kampioen Tonego. Na de rust werd de score verdubbeld en was de eindstand 6 – 0. Niet best en SVN’69 kon zelfs feestvieren met rechtstreekse handhaving. Want wat zich in Nieuwlande voltrok tussen degradant SCN en BSVV was van de Bovensmildegers een nog grotere wanvertoning. Dezelfde ploeg die FIT Boys op een 5 – 1 nederlaag tracteerde stond vlak voor tijd nog op 3 – 3. Dat zou genoeg zijn voor rechtstreekse handhaving, maar BSVV gaf dit weg door in de slotminuten de 4 – 3 toe te staan. Onbegrijpelijk, maar daar hadden ze in Nijeveen maling aan.
voorzitter Jaap van der Niet van SVN’69 schreef een prachtige column over deze wedstrijd. LEES DE COLUMN HIER.
Leider Maurits was een weekend weg en zei er het volgende van:
Zonnig weekend Texel.
Het scenario voor mijn team FIT Boys 1 had niet beter kunnen verlopen. Op de één-na-laatste speeldag je in de 90e minuut veilig spelen en dan een week later als leider lekker een weekendje naar Texel gaan. Op de voetbalnoord-app volg ik de verrichtingen en ben er, ondanks dat het er niet meer toe doet, ook nog wel chagrijnig over dat we verliezen. Volgens mede-leider Martin, die ik app, een wanprestatie a la LTC.
Dat is grappig dat hij dat zegt. LTC uit was ik ook niet bij omdat ik een memorialwedstrijd had thuis in Beilen (FIT Boys 45+ – Niekerk 5 ter ere van het leven van JB die in Niekerk na een hartstilstand gered is door de helden van Niekerk). Na het debacle tegen LTC (7 – 1 verlies) leek het besef in de selectie te komen dat er wat anders van ze gevraagd werd dan alleen een beetje ballen. Vanaf dat moment kwam de strijd en passie er vol in en pakten we 18 punten uit 12 wedstrijden en speelden we ons 19 mei veilig. De spelers gingen vaak tot het gaatje en er over heen. 200% inzet, tijdens en na de wedstrijd kramp in beide benen, vele blessures en pijntjes en een beroep moeten doen op de 12e tot en met de 16e man en 2e elftal- en JO19-spelers. Tegen het einde piepte en kraakte het en tegen BSVV kon de ‘vechtmachine’ het even niet opbrengen om in de 2 daarop volgende wedstrijden twee keer de 3 punten voor de poorten van de hel weg te slepen (Tegen SCD een bal van de eigen doellijn zodat het 0 – 1 bleef en tegen FDS een penalty in de 90e minuut (2 – 1)). Kapot was iedereen, moe maar o zo voldaan. Na de wedstrijd op 19 mei tegen FDS gaven diverse spelers nu toch toe aan een blessure en/of pijntje. Wekenlang met pijnstillers spelen en verzorgster Ria die overuren maakte.
Wat valt er dan een last van je schouders, ook voor mij als leider. Ik heb duizend doden gestorven langs de kant. Zag het op sommige momenten niet meer zitten. “Gaan we dit nog redden?” na het debacle op Hemelvaartsdag. Maar we moesten er in blijven geloven, gesteund door de 12e man die er altijd was, ook bij uitwedstrijden. Toen ik daar zittend achter een Texels biertje met zicht op de duinen aan dacht, relativeerde ik het laatste verlies tegen SVN’69. We hebben als staf en als heel FIT Boys het uiterste gevraagd van deze selectie en met onze beperkte middelen hebben we maximaal gepresteerd, maar de boog kan niet weken op spanning blijven staan. De rek was er ook al behoorlijk uit en pijnstillers en verband hielden het elastiek nog op zijn plek. De spanning was van de boog en FIT Boys speelde een mindere wedstrijd, net zoals die tegen BSVV. Dat kan en dat mag. Dat is inherent aan het feit dat je een week eerder je veilig speelt. Ik had er berusting in en trots op FIT Boys 1 overheerste bij het nippen aan mijn Texels biertje. Volgend jaar weer 3e klasse…..
Lei(j)der Maurits.
